به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در خطبه ۹۰ نهج‌البلاغه در باب خداشناسی می‌فرماید: سپاس خداوندی را  که بی‌آن‌که دیده شود شناخته شده، و بی‌آن‌که اندیشه‌ای به کار گیرد آفریننده است.

خدایی که همیشه بوده و تا ابد خواهد بود، آن‌جا که نه از آسمانِ دارای برج‌های زیبا، خبری بوده و نه از پرده‌هایِ فروافتاده، اثری به چشم می‌خورد، نه شبی تاریک و نه دریایی آرام، نه کوهی با راه‌های گشوده، نه درّه‌ای پرپیچ وخم، نه زمین گسترده و نه آفریدهای پراکنده وجود داشت.

خدا، پدیدآورندهٔ پدیده‌ها و وارث همگان است. خدای آنان و روزیِ‌دهنده ایشان است، آفتاب و ماه به رضایت او می‌گردند که هر تازه‌ای را کهنه و هر دوری را نزدیک می‌گردانند.

خدا، روزیِ مخلوقات را تقسیم کرد و کردار و رفتارشان را برشمرد، از نَفَس‌ها که می‌زنند و نگاه‌های دزدیده که دارند و رازهایی که در سینه‌ها پنهان کردند. 

جایگاه پدیده‌ها را در شکم مادران و پشت پدران تا روز تولّد و سرآمد زندگی و مرگ، همه را می‌داند. اوست خدایی که با همهٔ وسعتی که رحمتش دارد، کیفرش بر دشمنان سخت است و با سخت‌گیری که دارد، رحمتش همه دوستان را فرا گرفته است.

هر کس که با او به مبارزه برخیزد، «خداوند» بر او غلبه می‌کند و هر کس دشمنی ورزد هلاکش می‌سازد.

 هر کس با او کینه و دشمنی ورزد، تیره‌روزش کند و بر دشمنان پیروز است، هر کس به او توکّل نماید او را کفایت کند و هر کس از او بخواهد، می پردازد و هر کس را به محتاجان قرض دهد و امش را بپردازد و هر که او را سپاس گوید، پاداش نیکو دهد.

اندرزهای حکیمانه

بندگان خدا ! خود را بسنجید قبل از آن که مورد سنجش قرار گیرید، پیش از آن که حسابتان را برسند، حساب خود را برسید و پیش از آن که راه گلو گرفته شود، نفس راحت بکشید و پیش از آن که با زور شما را به اطاعت وادارند، فرمانبردار باشید.

بدانید، همانا آن کس خداوند خود را یاری نکند و پنددهنده و هشداردهنده خویش نباشد، دیگری هشداردهنده و پنددهندهٔ او نخواهد بود.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴